Ik werk sinds enige tijd mee aan de website ‘Geloof en wetenschap’ van ForumC, dus schaak ik op verschillende borden tegelijk. Deze week verscheen een nieuwe opinie-bijdrage van mij op de site en zojuist plaatste ik een kort bericht naar aanleiding van het overlijden van Lynn Margulis (afbeelding).
De opiniebijdrage gaat vooral over de neiging van creationisten om modellen minder waard te achten dan metingen. Maar een wetenschappelijk model is meer dan zomaar een mening. Wat niet wegneemt dat modellen soms gelijk gesteld worden aan de werkelijkheid en dat levert ook problemen op.
Margulis is vooral beroemd om haar endosymbionten theorie, kort door de bocht: kernhoudende cellen zijn ontstaan uit symbiose van pro-karyoten. Inmiddels is het tekstboek kennis dat mitochondriën en chloroplasten de nazaten van ooit vrij levende micro-organismen zijn.
Wat ik mij afvraag is in hoeverre het de ‘levensbeschouwelijke’ insteek van Margulis was die haar deed open staan voor symbiose. Zij heeft zich nogal afgezet tegen het survival of the fittest van het neo-darwinisme. Haar kijk op het leven heeft later overigens nog wel een kolossale misser opgeleverd, zo stelde zij dat HIV niet de oorzaak is van aids.
Maar: het punt dat ik in de laatste zin van het bericht maak is dat wetenschap gebaat is bij een stevige diversiteit van visies op de wereld. Levensbeschouwelijke eenheidsworst (waarbij levensbeschouwing niet gelijk is aan religie, het is veel breder) is naar mijn idee de dood in de pot.
Overigens suggereert een van de nieuwskoppen die Google opleverde dat Margulis in een Roomskatholieke kerk is overleden:
Evolutionary biologist Lynn Margulis dies in Mass
Voor het volledige bericht, zie hier…
Update 28/11: Panda’s Thumb heeft een berichtje over Margulis, met verwijzing naar de obituary in The Times. En een discussie eronder over de meer controviersiële stellingnames van Margulis.
@René,
Het zorgelijke zit hem wat mij betreft niet zozeer in het feit zelf als wel in de achterliggende oorzaak. Is die sociologisch van aard (bijvoorbeeld als kinderen uit religieuze milieus minder kans zouden hebben op goed onderwijs), dan is er nog hoop op verbetering (de maatschappij ontwikkelt zich), maar als het werkelijk zo is dat een religieuze opvoeding het kinderbrein minder toegankelijk maakt voor wetenschap dan is er niet veel aan te doen.
@Eelco
Dank zij het stukje van Rene zie ik dat ik me vergist heb. De nogal insinuerende “suggestie” :
“but I suggest that the willingness to believe in fables and superstition makes one more resistant to believing things that are true”
is van Coyne en niet van Sherkat!!
Ach ik had het kunnen weten…
@Andre:
maar nog geen antwoord op m’n vraag …