Vanaf Gerald Ford International Airport nog een blogje over de laatste dag van de Evolution and the Christian Faith conferentie. Een ruime halve dag, met twee plenaire verhalen en een nazit voor de teams die een subsidie uit het project kregen.
Wel, het was mooi. We begonnen weer met een ‘worship’ tijd, inclusief een liturgisch gebed waarin de zaal mocht invallen, met tekst op de beamer. Mooie sfeer, goede gebeden en samen afgesloten met het Onze Vader.
De eerste spreker was Ted Davis, historicus gespecialiseerd in geloof en wetenschap. Hij ging in op de wortels van het moderne ‘wetenschappelijk creationisme’ in de VS, en de factoren die meespeelden bij het roemruchte Scopes-trial.
Davis vergeleek de situatie met nu, vooral met Answers in Genesis. Harde conclusies waren er niet, wel een aardig beeld van wat er allemaal mee speelde. Naast religieuze principes ook sociaal-politieke overwegingen.
Tweede spreker was Ard Louis, natuurkundige in Oxford (en alumnus van de Universiteit Utrecht). Hij deelde iets van zijn enthousiasme over wetenschap, maar ging ook in op evolutie, vooral de diversiteit aan betekenissen die de term kan hebben, van een beschrijving van natuurlijke historie tot aan een wereldbeeld.
Goed punt: Dawkins gebruikt evolutie als term voor zijn wereldbeeld. Wanneer je dat probeert te bestrijden door de wetenschappelijke theorie aan te vallen, bereik je weinig.
Louis heeft onderzoek gedaan naar de manier waarop eiwitten vouwen en hoe eiwitten kunnen evolueren. De kans op het ontstaan van een bepaald eiwit is onwaarschijnlijk klein, maar evolutie is een proces dat voortbouwt op succes, dus het verloopt niet random (of stochastiscch, zoals we van Louis moeten zeggen). Enfin, ik heb de preprint van het artikel op m’n tablet, misschien lees ik het onderweg nog.
Conclusie van Louis: wetenchap is leuk, evolutie is mooi.
Na de lezingen een laatste gezamenlijke lunch, afscheid genomen van mijn tafelpartner (een godsdienstleraar op een high school) en door naar de afsluitende meeting met BioLogos staf. Wat reacties van grantees, ideetjes voor de toekomst, maar niets concreets.
Tsja, en toen ging iedereen weg, ik ben nog blijven hangen om een verslag voor het ND te tikken en daarna met twee andere congresgangers naar het vliegveld geUbert. Is hier ook niet overal toegestaan, maar wel in Michigan.Well, that’s all folks. Nu via Chicago en Frankfurt naar Amsterdam en dan maar hopen dat de treinen rijden….
