De vondst van ‘zacht weefsel’ in dinosaurusfossielen van miljoenen jaren oud was verrassend. Nu lijkt er een goede verklaring te zijn: door oxidatie verbinden eiwitten zich met elkaar, wat ze resistent maakt tegen afbraak.
De beschrijving van paleontoloog Mary Schweitzer van ‘zacht weefsel’ in dinosaurusbotten, waar ze eiwitresten in kon identificeren, was nogal onverwacht. Haar collega’s reageerden terughoudend, een aantal kwam met alternatieve verklaringen voor de structuren die Schweitzer zag. Zo zouden bacteriën langs de wand van kanaaltjes in het bot eiwit hebben afgezet.
IJzer
Schweitzer zelf ontwikkelde de theorie dat ijzer uit hemoglobine er voor zorgde dat eiwitten miljoenen jaren enigszins intact konden blijven. Daarmee was ze wel iets op het spoor, blijkt nu uit een artikel dat op 9 november is gepubliceerd in Nature Communications. Hierin beschrijft een internationaal team de processen die kunnen leiden tot langdurige conservatie van eiwitten.
Zij zochten de oplossing in de vorming van ‘Advanced Glycoxidation Endproducts’ en Advanced Lipoxidation Endproducts’. Deze AGE’s en ALE’s ontstaan in het lichaam tijdens veroudering. Ze ontstaan door crosslinking van eiwitten en vormen een bruin residu – net als het zachte weefsel dat Schweitzer beschreef.
De onderzoekers redeneerden dat dit gebeurt wanneer een kadaver in een oxiderend milieu begraven is. Zij zochten daarom fossielen bij elkaar uit verschillende soorten gesteente, waarbij ze konden beredeneren of die al dan niet in een oxiderende omgeving waren ontstaan. Deze fossielen behandelden ze met sterk zuur om alle kalk op te lossen, waarin in de fossielen uit een oxiderende omgeving inderdaad een bruin residu overbleef. Microscopisch onderzoek liet structuren zien van bloedvaten en zenuwvezels.
Enzymen
Ze namen ook verse monsters die ze blootstelden aan oxidatie. Ook deze monsters leverden een bruin residu op. Met behulp van Raman spectrografie, waarmee de moleculaire samenstelling van materiaal op een niet-destructieve manier is te achterhalen, vonden ze dat er inderdaad AGE’s en ALE’s waren ontstaan. Deze polymeren zijn resistent tegen afbraak door enzymen. Bovendien zijn ze waterafstotend, waardoor ze nog meer tegen afbraak beschermd zijn.
De conclusie van de auteurs is dat het zeer wel mogelijk is om zacht weefsel tientallen miljoenen jaren te conserveren, als de omstandigheden tijdens fossilisatie maar oxiderend zijn. Daarmee, zo besluiten zij, is hun conclusie in het veld te toetsen: fossielen uit gesteente dat in een oxiderende omgeving is ontstaan heeft een grote kans om resten van zacht weefsel te bevatten.
De vondst van zacht weefsel in dinosaurus fossielen is door jonge aarde creationisten vaak aangevoerd als argument tegen de hoge leeftijd van deze fossielen.
Zie ook dit bericht in YaleNews.
Beeld: Dinosaur blood vessel with adjacent bone matrix that still contains bone cells. These structures have a perfect morphological preservation over hundreds of millions of years, but are chemically transformed through oxidative crosslinking. The extract comes from a sauropod dinosaur in Howe Stephen’s Quarry, U.S. (Image credit: Jasmina Wiemann/Yale University)
”
De vondst van zacht weefsel in dinosaurus fossielen is door jonge aarde creationisten vaak aangevoerd als argument tegen de hoge leeftijd van deze fossielen.
”
Volgens het bekende scheermes van Ockham is dit ook de meest aannemelijke verklaring, waar of niet?
Gewoonlijk wordt creationisten verweten dat zij zich in allerlei bochten wringen om aan een jonge leeftijd van de aarde vast te houden, maar nu bekruipt mij toch het gevoel dat seculiere wetenschappers zich in allerlei bochten wringen om aan een oude leeftijd van de aarde vast te houden.
Met andere woorden: de uitkomst van dit onderzoek stond eigenlijk al vast.
Han,
Datering is op aardlagen, dus een fossiel gevonden in 70 miljoen jaar oude aardlagen heeft die leeftijd. Dat is wat Ockham’s scheermes je hier zegt.
Gerdien,
”
Datering is op aardlagen, dus een fossiel gevonden in 70 miljoen jaar oude aardlagen heeft die leeftijd.
”
Precies. En daarom stond al van te voren vast dat het zachte weefsel 70 miljoen jaar intact moet kunnen blijven.
@Han de Bruijn
“de uitkomst van dit onderzoek stond eigenlijk al vast.”
De uitkomst van het onderzoek is dat in een oxiderende omgeving het zachte weefsel omgezet wordt in een vorm die veel langer bewaard kan blijven. Die uitkomst stond niet van tevoren vast. Althans niet in de zin dat dat er koste wat kost eruit moest komen. Het proces werd trouwens vergeleken met de omzetting wanneer je brood roostert. Daarom blijft dat ook veel langer goed.
Han,
Inderdaad stond van te voren vast dat het weefsel 70 miljoen jaar min of meer (heel min of meer) intact gebleven was. Niemand gaat alle resultaat van langdurig nauwkeurig goed gedocumenteerd onderzoek in een goed passend geheel verwerpen voor één puzzelend resultaat. Zoiets is dom. De vraag was altijd: hoe kan dit? Daar is nu een goed experiment overgedaan, met resultaten die inzicht bieden in fossielen.
“Daarmee, zo besluiten zij, is hun conclusie in het veld te toetsen: fossielen uit gesteente dat in een oxiderende omgeving is ontstaan heeft een grote kans om resten van zacht weefsel te bevatten.”
Zo werkt wetenschap. Hier is een voorspelling in het kader van evolutie.
Ter algemene informatie
33de NIBI-conferentie, ‘Evolutie in Actie’
https://www.nibi.nl/pagina/vo-2019
Volgens Gerdien’s referentie Evolutie in Actie:
”
De waarheid van de toevalligheid is vaak slecht te rijmen met hun intuïtie dat er een doel achter zit.
”
Ik hou het erop dat “toeval” datgene is wat we niet begrijpen. Dus waarom zou er geen doel zitten achter de evolutie? Zijn we weer niet een beetje te snel met conclusies?
Doelloosheid is een uiterst deprimerend vooruitzicht. Je mag wel goede argumenten hebben om dat leerlingen te mogen aanpraten.
Alles valt of staat met de datering. Als blijkt dat deze methode niet betrouwbaar is dan is 70 miljoen slechts een getal zonder enige waarde. Is het wetenschappelijk om te vertrouwen op potentieel onbetrouwbare methoden?
Hier staan twee schijnbaar tegenstrijdige dingen tegenover elkaar:
A. de datering van 70 miljoen jaar, een datering die zeer betrouwbaar is.
B. Een vermoeden dat weefsel niet zolang goed blijft, een vermoeden dat niet op sterke evidentie is gebaseerd, maar vooral op de afwezigheid van evidentie.
Als je moet kiezen dan zegt Occam’s razor dat je het betrouwbare gegeven A vooralsnog als uitgangspunt neemt, en probeert B te ontkrachten. Je gaat A pas opgeven als je een minstens zo sterk bewijs voor B kunt vinden en kunt inzien waarom A niet langer aannemelijk is.
@Han,
“Doelloosheid is een uiterst deprimerend vooruitzicht. Je mag wel goede argumenten hebben om dat leerlingen te mogen aanpraten.”
En voor doelgerichtheid hoef je geen goede argumenten te hebben?
Aan Han
Een doel achter de evolutie? Je werpt dus een hypothese op: achter de evolutie schuilt een doel. Maar hypotheses dienen geanalyseerd en getest te worden. Hoe ziet dat veronderstelde doel eruit? Hoe zou je het kunnen aantonen? Is er maar één doel? Of is er sprake van vele, onderling nogal tegenstrijdige doelen? Wat is de mathematische formule van een doel? Et cetera.
@ludo,
”
En voor doelgerichtheid hoef je geen goede argumenten te hebben?
”
Iedere religie / ideologie op deze planeet heeft die argumenten.
@Ronald V.
”
Wat is de mathematische formule van een doel?
”
Wat is de mathematische formule van een gaspedaal? Kun je daarom geen auto rijden?
Wat is dat: een oxiderend milieu? Hoe krijg je zo’n oxiderend milieu in dinosaurusbotten? Botten zijn binnen enkele minuten na de dood van een dier zuurstofloos.
Han de Bruijn 17 NOVEMBER, 2018 OM 9:09 PM
“Iedere religie / ideologie op deze planeet heeft die argumenten” voor doelgerichtheid.
Wetenschap heeft geen argumenten voor een doel van evolutie gevonden Een doel van evolutie had aangetoond moeten worden. Dat aantonen is het verschil tussen religie / ideologie en wetenschap.
Han de Bruijn 17 NOVEMBER, 2018 OM 4:44 PM
“Zijn we weer niet een beetje te snel met conclusies?”
Nee: we zijn niet te snel met conclusies (en zeker niet weer , we zijn nooit te snel).
Steeds is er een helder onderscheid tussen wat geloof zegt en wat wetenschap zegt . ‘Doel in evolutie’ is een geloofsuitspraak, en niet heeft geen wetenschappelijke basis.
Verder zie Leidse Verklaring (vorige item) punt 5:
We dienen de onderscheiden rol van wetenschap en van religie (inclusief seculiere levensbeschouwingen) te respecteren: religieuze claims moeten niet boven gevestigde wetenschappelijke conclusies worden geplaatst; evenmin dienen de natuurwetenschappen gebruikt te worden om beweringen over metafysische aspecten van religies te doen.
Aan Han
Gaspedalen en hun op de nabije toekomst gerichte functies kunnen aangetoond worden en nauwkeurig beschreven worden. Zie de sites over automobielen.
Je kunt ook allerlei biologische processen aantonen en nauwkeurig beschrijven. Desnoods noem je het voorlopige einde van een proces een doel. Maar dat is wel tamelijk slecht Nederlands omdat we onder doelen mensachtige doelen verstaan en geen aristoteliaanse doeloorzaken, die als het ware in een concreet proces zitten ingebakken. Zulke doeloorzaken zouden we, tenminste als we filosoferen, interne doelen kunnen noemen. Maar beter is het te hebben over functies, processen en dergelijke. Externe doelen zijn daarentegen extern en vallen daarom niet aan te tonen.
Afijn, ik zou het filosoferen laten rusten en me beperken tot het waarneembare.
Aan Gerdien en Ronald V.
Hoe moeilijk kan het zijn. Honger heeft tot doel om ons te laten eten. Dorst heeft tot doel om ons te laten drinken. Sexualiteit heeft tot doel om kinderen te krijgen.
Kortom: leven heeft tot doel om voort te leven. Een kind kan het inzien en de wetenschap weet van niks.
De wetenschap weet wel hoe ze het leven moeten extrapoleren naar het verleden; dan komen ze uit op een LUCA.
Maar de wetenschap weet niet hoe ze honger, dorst, sexualiteit, kortom voortleven moeten extrapoleren naar de toekomst; dan kom je uit op Eeuwig Leven. Iets wat bijvoorbeeld in de Bijbel allang is ontdekt.
Aan Han
Het doel als we het woord “doel” mogen gebruiken, van een organisme is de dood. We verouderen en tenslotte overlijden we. Of de mensheid het op de lange duur overleeft, is nog maar de vraag. Misschien zien we ooit in dat leven lijden is en dat leed slecht is en dan trekken we massaal de stekker uit het stopcontact. Einde oefening.
Jij verwart ideologische, met waarden geladen menselijke doelen met de richting van een natuurlijk proces.
@Eppie, er zit een link naar het artikel in het blogje hierboven. Daar kun je de antwoorden vinden.
Han,
Aristotelische doeloorzaken zijn al enige tijd (500 jaar? langer?) uit de wetenschap verdwenen.
Geloof redeneert met doelen, wetenschap niet.
Ik durf daarom te zeggen dat we de Leidse verklaring gerust met een grote korrel zout kunnen nemen. Religie is in de vorm van theologie altijd leidend en de principes daarvan zijn bepalend voor een wetenschappelijk inzicht. Theologie omvat namelijk de doctrine van genesis, de leer over de oorzaak, het doel en het einde van alle levende wezens. Theologie behoort aan de basis te staan van alle gedrag, al het denken en zelfs van alle toegepaste wetenschappen en technieken. Ik zou niet weten hoe het anders zou moeten zijn. Het getuigt van een grote twijfel en onzekerheid in je bestaan als mens als je denkt dat het mogelijk is te geloven in iets aan de ene kant en te denken dat je iets waarachtig wetenschappelijks zegt als je dat iets nooit zeker kunt weten en alles opschuift naar de toekomst. Er zijn fouten gemaakt en dat moet erkend worden, het bewaren van de goede vrede lost niets op.
@Marten, behalve dat jij blijkbaar inzichten hebt in de biologie die de biologen niet hebben, weet je dus ook meer van theologie dan de theologen. Het moet fascinerend zijn om jouw te zijn – zo’n superieur inzicht.
Twijfel je nou nooit eens een heel klein beetje aan jezelf?
Aan Marten
Tot nu toe heb ik altijd a-theologisch de vaat gedaan. Maar zeg mij hoe men theologisch kan afwassen en of dit beter werkt dan a-theologisch afwassen. De afwas, ik wou dat die af was.
@Han, er zijn diverse definities van doel, maar een bioloog zal je zeggen dat dieren die niet eten en/of geen seks hebben en/of niet drinken zich niet voortplanten, en dus weggeselecteerd worden. Het zijn geen doelen, het zijn definities van ‘een levend wezen’. Je kunt dat doelen noemen (en in zekere zin zijn ze dat zeker), maar binnen de grenzen van de biologische wetenschap zijn het geen doelen op zich. Net zomin als de hele evolutie een ‘doel’ heeft.
De zalm stopt met eten rond de paaitijd, plant zich voort en sterft. Dus eten is geen doel op zich voor de zalm.
Ronald V. schrijft:
”
[ .. ] dan trekken we massaal de stekker uit het stopcontact. Einde oefening.
”
Daar konden we natuurlijk op wachten. Je hebt het volste gelijk: er is niet één maar er zijn twee mogelijkheden. “Einde oefening” heb ik met opzet niet genoemd; omdat het te depri is om er aan te denken. Deze mogelijkheid kan ik overigens nergens in de Bijbel vinden; misschien juist om deze reden?
@René,
”
Dus eten is geen doel op zich voor de zalm.
”
We kunnen het er over eens zijn dat niet zalmen maar mensen de verreweg meest dominante diersoort zijn op deze planeet. Eigenlijk draait de “hele evolutie” voortaan om ons.
Mensen die stervende zijn hebben trouwens ook geen zin meer om te eten. Zo ondoelmatig is dat niet.
Openbaring 21:8 (Herziene Statenvertaling),
Maar wat betreft de lafhartigen, ongelovigen, verfoeilijken, moordenaars, ontuchtplegers, tovenaars, afgodendienaars en alle leugenaars: hun deel is in de poel die van vuur en zwavel brandt. Dit is de tweede dood.
Raadselachtige tekst: waarom is dat “de tweede dood”?
@Han, dat de mens de meest dominante diersoort is, is een kwestie van perspectief. Evolutionair gezien zijn bacteriën veel succesvoller (zelfs de verzameling cellen die zich ‘Han’ noemt bevaten ten minste evenveel bacteriecellen als ‘mensencellen’).
De bijzondere positie van de mens is niet iets biologisch, maar theologisch. God had een doel met de schepping, en de mens speelt daarbij een hoofdrol.
En wat de tweede dood betreft, zo ingewikkeld is dat niet. Het is een oordeel na de dood – eeuwig leven of eeuwige dood (=tweede dood).
Interessant onderzoek. Jasmine Wiemann lijkt een ambitieuze onderzoekster. In 2015 haar masters behaald met een onderzoek (waaraan zij blijkbaar leiding gaf als Bachelor!) naar pigmenten in dino eieren , in 2018 een artikel hierover in Nature en nu ook nog even een in het oog lopend onderzoek over zacht weefsel in oude fossielen .En ze moet nog promoveren . Je zou er jaloers op worden 🙂
Op zich is de methode en tools voor dit onderzoek onderzoek niet direct cutting edge. Raman microscopen bestaan al lang en worden ook al lang gebruikt o.a ivm onderzoek naar veroudering processen zoals aderverkalking waar ook sprake is van AGE’s en ALE’s
Ook het gebruik van Raman microscoop mbt tot zacht weefsel in fossielen is niet heel nieuw ,b.v onderzoek van Marshall in 2015 en recentelijk was er ook een publicatie van o.a Mary Schweitzer van september 2018 waar die techniek gebruikt wordt maar dan met de nadruk op onderzoek naar bloedresten.
Het nieuwe aan het onderzoek draait dus om de hypothese dat AGE’s en ALE’s voldoende conserverende werking hebben en vele tientallen miljoenen jaren chemisch stabiel te blijven en ook niet door bacteriën aangevreten te worden.
Op de site van Jasmina https://www.jasminawiemann.com/
valt te lezen dat
“These Advanced glycoxidation & lipoxidation end products are insoluble, microbially indigestible, chemically stable compounds which can easily persist against increased temperature and pressure stress over hundreds of millions of years”
Ik vraag mij af hoe deze onderzoekers dit getest hebben want ik zie dat niet terug in de verwijzingen van het artikel(kan er overheen gelezen hebben)
Daarnaast vraag ik mij af wat uberhaupt de kans is dat een fossiel in een oxiderende omgeving terecht komt.
Voor mijn gevoel is die kans zo wie zo groter dan een reducerende /zuurstof vrije? omgeving omdat er bij het begraven vaak zuurstof meekomt b.v in geval van zand .
Daarnaast is zuurstof behulpzaam bij afbraak.
Maar ook een voor de hand liggende vraag is is hoe een fossiel eigenlijk de eerste paar duizend jaar doorkomt met zacht weefsel?
Mijn voorstel zou zijn om kunstmatig verouderde/geoxideerde botten, eierschalen etc in een oxiderende omgeving te begraven (b.v naast wat dino botten met zacht weefsel ) en dan kijken hoe lang ze het volhouden .
@Andre, de definitie van een oxiderende omgeving staat in het artikel (zoals ik hierboven al aan Eppie doorgaf). In fossielen uit zo’n oxiderende omgeving vonden ze zacht weefsel, fossielen uit even oud gesteente ontstaan in een niet-oxiderende omgeving bevatte geen zacht weefsel meer.
Natuurlijk blijven er altijd vragen over. Maar er is nu een belangrijke hypothese die ondersteund wordt door zowel experimenteel als observationeel bewijs. Ook is duidelijk dat ijzer optreedt als katalysator in het cross-linking proces, wat betekent dat de hypothese van Schweitzer (die ijzer uit hemaglobine als conservend agens zag) past binnen deze bredere hypothese.
Keurig wetenschappelijk onderzoek dus, dat bovendien voorspellingen doet (waar fossielen met zacht weefsel te vinden). En nee, dat de eiwitten miljoenen jaren intact blijven is niet experimenteel te toetsen. Maar nogmaals, de observationele kant van deze studie past daar goed bij.
Cross linking in de bodem zien plaatsvinden zou een mooie aanvulling zijn.
@René Fransen,
”
Het is een oordeel na de dood – eeuwig leven of eeuwige dood (=tweede dood).
”
Waarom staat er in de Bijbel dan niet simpel “eeuwige dood”, want dat kan ik nergens vinden. En is deze “tweede dood” hetzelfde als de “Einde oefening” van Ronald V. ? Met andere woorden: zegt de Bijbel iets over de ondergang van de hele mensheid? Ik denk van niet namelijk.
@Han, misschien omdat de Bijbel niet is geschreven in de 21e eeuw. Taalgebruik (en beeldspraak) zijn oud-oosters, niet post-Verlichting of Nederlands-direct.
De Bijbel spreekt over de ‘eschatologie’, de eindtijd. Kort gezegd staat er op Openbaringen dat de huidige schepping dan vervangen/herschapen wordt tot een ‘nieuwe hemel en nieuwe aarde’. Daar zijn boekenplanken over volgeschreven.
@René,
Het valt me tegen van jou dat je als journalist het verschil niet kent tussen jou en jouw. Ik wens je het beste met jouw twijfel over het mens zijn. Dat mensen die theologie gestudeerd hebben het wel eens bij het verkeerde eind kunnen hebben komt blijkbaar niet in jou op. Misschien kun jij mij vertellen waar ik aan moet twijfelen?
Dag Marten, dat je op alle slakken zout legt verbaast mij niets. Het is niet zozeer dat theologen foutloos zijn. Of evolutiebiologen. Maar dat zij en masse ernaast zitten, is onwaarschijnlijk. Dat jij ernaast zit is aannemelijker.
Zoals je ziet, het komt wel degelijk in mij op dat mensen het fout kunnen hebben. Jij, bijvoorbeeld.
Aan Marten
Probeer eens te twijfelen aan je kantklare dogmata.
@René,
“Maar dat zij en masse ernaast zitten, is onwaarschijnlijk. ”
Blijkbaar geloof jij in het argument van de meeste stemmen gelden, ben jij echt zo kortzichtig of doe je maar alsof?
De waarheid is de waarheid en of je daar nu tegen kunt of niet doet niet ter zake, ik had je hoger ingeschat. Ik wil je in het geheel niet beledigen René, ik wil je alleen maar provoceren en aanzetten tot een verdieping van je beleving. Het makkelijkst is je er van af te maken zoals jij doet.
Marten,
Het is niet dat de meeste stemmen gelden, maar dat de wetenschap alle redelijke argumenten en een enorme berg verzameld bewijsmateriaal aan haar zijde heeft, tegen creationisten alleen hun eigen bijzonder aparte en ongefundeerde interpretatie van de Bijbel.
Marten ontkent zowat elke vorm van wetenschap. Waarom hij dat doet, weet ik niet goed. Creationisten zijn nog te volgen en te begrijpen. Maar de Martens niet.
Het is erg goed voorstelbaar dat crosslinking er toe leidt dat het weefsel beter bestand is tegen afbraak. Duizenden jaren oude weefsels met daarin nog weefselstructuren, is en blijft fascinerend. Het is leuk werk. Ik heb nog wel wat vragen wat betreft oxiderende omgeving of niet. Het verschil wordt gemaakt op kleur. Rood wordt gezien als meer oxidatief en zou dan fossilisatie meer op het land of in ondiepe meren zijn. Reducerende omgeving: zwart, diepe zeebodems etc. Nu komen in diepe zeebodems andere fossielen terecht dan in ondiepe bodems. Dat levert een sterke bias op. Het kan dan immers ook aan het type fossiel liggen. Ook in de experimenten met eigentijdse materialen kan ik niet zo vinden dat ze zowel oxiderende als reducerende omgeving hebben toegepast. Of een oxiderende omgeving dus leidt tot beter bestand zijn tegen bederf lijkt me experimenteel nog niet sluitend aangetoond. Wellicht de volgende keer.
@Gerdien,
Misschien is het nog niet duidelijk genoeg geworden maar ook ik moet niets hebben van creationisten in hun gebruikelijke gedaante. Ik heb niets op met een God die alles letterlijk tevoorschijn heeft getoverd in 7 dagen. Ik weet niet hoe jij het leven ervaart en dit zal hier uitgedrukt in woorden wel nooit helemaal duidelijk worden, ik kan je dus slechts interpreteren in de dingen die je hier schrijft.
Ik wil juist naar een andere opvatting van het begrip creatie en ook van wat in dit verband onder een rationele opvatting wordt verstaan. Evolutie is wat het woord evolutie omschrijft en niets anders en daar is niets mis mee. Hoe je echter van een mineraal naar een plant gaat is totaal andere koek om nog maar te zwijgen over de feitelijke vraag waar al die mineralen vandaan komen. Denk jij dat in een chemische reactie alles in kaart gebracht is?
Marten schrijft:
”
Hoe je echter van een mineraal naar een plant gaat is totaal andere koek
”
Nou ja, van een plant naar een mineraal is in ieder geval een stuk makkelijker 🙂
Zacht weefsel in beenderen van dinosauriërs: kan onmogelijk miljoenen jaren bewaard worden
Fijne bron Han. Deskundige mensen, onbevooroordeelde waarheidszoekers. Dat weet je bij Logos: nooit om de moeilijke punten heendraaien, staan open voor kritiek en komen met toetsbare claims die gebaseerd zijn op goed, deugdelijk onderzoek door vakwetenschappers.
O nee, toch niet.
Waarom gebruik je als academicus dit soort fake news?
Han, toch.
Je kunt het niet laten te dwepen met pseudowetenschappelijke onzin. Waarom? Lekker kwajongensachtig schoppen tegen de wetenschappelijke autoriteit? Jammer. Vooral omdat je eigenlijk beter weet. Mijns inziens kun je beter lekker kwajongensachtig aanschoppen tegen de betweterige pseudowetenschappen. Dat levert meer op, ook jou. 🙂
Ronald V. schrijft:
”
Dat levert meer op, ook jou.
”
Nee, Ronald, het levert me niks meer op. Ik ben immers met pensioen. Dus ik kan denken en doen wat ik wil. Overigens heb ik daar niet mee gewacht tot ik met pensioen was.
Bovendien “dweep” ik niet met pseudowetenschappelijke onzin. Ik heb daar in het verleden veel kritiek op geleverd en werd zelfs in creationistische kring serieus genomen.
Dat lukt echter alleen maar omdat je hun van jouw kant ook serieus neemt. Laat een andere “vrijzinnige” in dit gezelschap daar maar eens mee komen.
Met betrekking tot het “argument” dat we voor een beetje bloed in dinosaurusbotten niet de hele evolutietheorie op zijn kop gaan zetten heb ik ook nog wel een leuk verhaaltje.
Rond 1900 was de natuurkunde “voltooid”. Er waren slechts twee wolkjes aan de overigens staalblauwe hemel: de negatieve uitkomst van het Michelson-Morley experiment en de ultraviolet catastrofe in the theorie van de zwarte straling.
Welnu, Michelson-Morley werd door Albert Einstein aangegrepen als de grondslag voor zijn Speciale Relativiteitstheorie.
En de ultraviolet catastrofe werd aanleiding tot het formuleren van de quantum hypothese door Max Planck.
Ziedaar! De hele natuurkunde ging op zijn kop door deze “twee wolkjes aan de overigens staalblauwe hemel”.
Ja, Han, dat verhaal is zelfs bekend bij vele cultuurwetenschappers. Maar het creationisme is geen vernieuwing maar een tot fossiel geworden, achterhaalde traditie waaruit geen enkele progressie meer mogelijk is.
Ronald V. schrijft:
”
Maar het creationisme is [ .. ] een tot fossiel geworden, achterhaalde traditie [ .. ]
”
Vergeet niet dat het creationisme in bredere zin ook een draagvlak heeft in bijvoorbeeld de islam. Het is minder sectarisch dan jij beweert.