Vereenvoudigde weergave van het binnenste deel van het gevouwen molecuul, met de gestapelde ringen | Illustratie Bin Liu
Leven is afhankelijk van complexe moleculen, vooral van eiwitten die dankzij hun driedimensionale structuur allerlei processen kunnen katalyseren. Die enzymen (en andere eiwitten) zijn het resultaat van evolutie, aldus biologen. Maar biologen stellen ook dat leven ontstaan is uit levenloze materie. Dat levert een paradox op: hoe kom je aan die onmisbare complexe moleculen als er nog geen leven is?
Vouwende moleculen
Chemicus Sijbren Otto van de Rijksuniversiteit Groningen doet al langere tijd onderzoek naar chemische evolutie. Dat zou de stap moeten zijn die de opmaat vormt voor biologische evolutie. Het leverde interessante resultaten op, van zich spontaan vormende ringetjes die zichzelf stapelen tot staafjes die weer delen (breken).
In een artikel dat afgelopen week verscheen presenteert Otto iets nieuws: uit eenvoudige bouwstenen (een nucleobase gekoppeld aan asparaginezuur) vormen zich grote ringen die door vouwing een 3D structuur aannemen.
Proof of concept
Het belang van dit onderzoek is vooral dat hiermee voor het eerst een nieuwe klasse van vouwende moleculen is ontdekt, naast de eiwitten. Dit levert nieuwe informatie op over hoe vouwen werkt en dat kan weer leiden tot meer begrip van eiwitvouwing en het ontwerp van enzymen.
Maar het onderzoek is ook interessant vanuit het oogpunt van ‘origin of life’ onderzoek. Hoewel de experimenten van Otto op geen enkele wijze pogen om de omstandigheden op de jonge aarde na te bootsen, is het wel een ‘proof of concept’: het experiment laat zien dat zelforganisatie van eenvoudige bouwstenen kan leiden tot een complexe moleculaire vorm. Het is dus een begin van een antwoord op de hierboven geschetste paradox.
Referentie: Bin Liu, Charalampos G. Pappas, Ennio Zangrando, Nicola Demitri, Piotr J. Chmielewski, and Sijbren Otto: Complex Molecules that Fold
Bron: Complexiteit ontstaat zonder evolutie of ontwerp, Science LinX, RUG (door mij geschreven).
Rene, bedankt voor dit bericht. De chemische details kan ik niet volgen, maar hun speculatie op het eind van hun artikel dat het iets te maken heeft met de Origin of Life is interessant. Als ik het goed begrijp hebben ze hun building block zelf in 6 stappen gesynthetiseerd: “Building block 1 was synthesized in six steps” en bestaat uit de base adenine (A) of guanine (G) plus een aminozuur. De vraag is dan: kan A of G spontaan ontstaan? evenals het gebruikte aminozuur? En als ze 6 stappen nodig hebben om het te synthetiseren, betekent dat dan dat de buildingblocks die ze gebruikten niet spontaan in de natuur kunnen ontstaan? Ik mis dus dit soort overwegingen in hun verhaal.
@Gert, het onderzoek van Otto is niet gericht op ‘origin-of-life on Earth’, maar puur op de vraag of het mogelijk is leven spontaan te laten ontstaan uit niet-levende materie. Hij zoekt vooral naar ‘wetmatigheden’ in zelforganisatie. Eerder onderzoek liet al zien dat chemische evolutie kan zorgen voor een vorm van ‘soortvorming’, maar het is nog geen echte evolutie: de onderzochte systemen zijn nog beperkt door de uitgangsmaterialen. Het nieuwe onderzoek toont vouwing van moleculen – dat is vooral interessant ivm ontwerp van eiwitten, maar laat ook zien dat complexe 3D structuren spontaan kunnen ontstaan.
Guanine is wel eens in de ruimte gevonden, adenine ook.
Dag Rene, mooi hoor. Doet dat ding ook wat, behalve ronddraaien? Heeft het een functie?
Science Daily schrijft ook over dit werk:
https://www.sciencedaily.com/releases/2019/01/190117110824.htm
@Gerdien, ja, dat is het persbericht dat ik schreef 😉 en via EurekAlert.org heb verspreid namens de RUG.
@Eppie, dingen zijn soms gewoon boeiend en mooi om wat ze zijn (net als mensen), niet vanwege hun nut. Dit is het allereerste gevouwen molecuul dat wordt beschreven wat niet behoort tot de klasse der eiwitten. Als zodanig gaat dit molecuul (en de varianten die er inmiddels al zijn maar nog beschreven moeten worden) ons allerlei nieuwe inzichten opleveren over zelforganisatie en moleculair vouwen.
Rene, ik snap wat ze gedaan hebben, en wat het betekent. Maar de auteurs speculeren zelf aan het eind van het artikel over de implicaties voor de origin of life:
https://pubs.acs.org/doi/pdf/10.1021/jacs.8b11698
“Our findings are also relevant in the context of the
origin of life, as they prove that folded structures of
considerable complexity can emerge selectively and sponta-
neously from a mixture of interconverting molecules, simply as
a result of their thermodynamic stability. Such folded
structures could have existed and played a role in the origin
of life at earlier stages than previously thought possible.”
Ik vermoed dat ze hun resultaten interessanter en belangrijker willen maken door over de Origin of Life te speculeren. Maar als je het doet, doe het dan ook goed. Ga er dieper op in, geef details.
In het Science Daily artikel (dank Gerdien) spreken ze over het belang voor het begrijpen van de fundamentele vouwwetten (folding). Het meest interessante moet nog ontdekt worden: wat doen die moleculen? welke reacties kunnen ze katalyseren? of zijn ze chemisch inert? in dat laatste geval kunnen ze geen rol spelen in de OoL.
@Gert, het feit dát de moleculen vouwen maakt ze een interessante informatiebron voor OoL onderzoek – zonder dat deze specifieke monomeren nu relevant hoeven te zijn voor hoe dat op aarde gebeurd is.
Er kan altijd meer informatie gegeven worden, maar dat komt in latere papers. Het heeft een hele tijd geduurd voordat we vouwing in eiwitten een beetje begrepen, dus het is wat veel gevraagd om alle informatie te verwachten in de eerste publicatie over het eerste niet-eiwit molecuul dat zich vanzelf vouwt. Wat ze doen en hoe ze vouwen komt dus nog.
Zie ook een kort commentaar op Chemical & Engineering news.
“het eerste niet-eiwit molecuul dat zich vanzelf vouwt”
en DNA dan? is DNA geen niet-eiwit molecuul dat zichzelf vouwt?
…dat eiwitten ‘zichzelf vouwen’ is ook niet helemaal waar: er zijn chaperones nodig om ze in vorm te brengen en te houden…
@ Gert, volgens mij vouwt DNA niet – DNA origami is gebaseerd op base-base interacties of op eiwitten die het ‘verpakken’ in chromosomen.
Eiwitten kunnen zichzelf vouwen, chaperonnes zijn alleen nodig om specifieke vouwpatronen te krijgen in vooral grote eiwitten (die op verschillende manier zouden kunnen vouwen.
Maar wat is nu eigenlijk je punt? Het punt van dit bericht en het artikel van Otto is dat er voor het eerst is aangetoond dat moleculen met 3D complexiteit kunnen ontstaan in een wereld zonder eiwitten, DNA of designers. Of dat een impact gaat hebben op OoL onderzoek zal moeten blijken, maar het is redelijk om dat te verwachten. Je kunt er nog van alles bij halen, maar je kunt niet verwachten dat alle antwoorden in het eerste artikel over dit fenomeen staan.
Rene, geen paniek 🙂 Het artikel is prima hoor! Ik wacht af hoe het verder loopt. Ik reageer alleen op jouw uitspraak in een comment: “…over het eerste niet-eiwit molecuul dat zich vanzelf vouwt.” En in je blogtekst schreef je: “Het belang van dit onderzoek is vooral dat hiermee voor het eerst een nieuwe klasse van vouwende moleculen is ontdekt, naast de eiwitten. ”
In je laatste comment zeg je “…een wereld zonder eiwitten, DNA of designers.”
Dat impliceert dat DNA zich zelf vouwt toch? NB: ik heb het niet over chromosomen maar de double helix structuur.
Zie dit artikel: “In vivo production of RNA nanostructures via programmed folding of single-stranded RNAs“:
“Herein we report a strategy that mimics protein production. Gene-encoded DNA duplexes are transcribed into single-stranded RNAs, which self-fold into well-defined RNA nanostructures in the same way as polypeptide chains fold into proteins.”
En dit:
” for the first time enables the design of complex single-stranded DNA and RNA origami that can autonomously fold into diverse, stable, user-defined structures.” bron: https://wyss.harvard.edu/single-stranded-dna-and-rna-origami-go-live/
Werp even een blik op deze pagina:
https://en.wikipedia.org/wiki/DNA_nanotechnology
en het wordt je duidelijk: molecular self-assembly.
In je laatste comment schreef je: “dat er voor het eerst is aangetoond dat moleculen met 3D complexiteit kunnen ontstaan in een wereld zonder eiwitten, DNA of designers.”
Een wereld zonder designers? maar in mijn eerste comment vroeg ik me af “Building block 1 was synthesized in six steps” of dit door de experimentators zelf gesynthetiseerd was? heb je niet beantwoord. Hebben ze dat zelf gesynthetiseerd? Dan zijn het toch designers? Alleen het vouwen daarna gaat autonoom. Maar dat onderscheid vind ik belangrijk.
Het grappige is dat de Groningse onderzoekers een hybride molecuul hebben gemaakt van de DNA wereld (Adenine of Guanine) en de eiwit wereld (Asparaginezuur: een aminozuur dat in eiwitten voorkomt): dus een combinatie van de DNA en eiwit wereld.
Een soortgelijk hybride molecuul is: Peptide Nucleic Acids, (PNAs), die een voorloper van DNA en RNA geweest zouden kunnen zijn.
@Gert, geen paniek hier. Over het noemen van DNA in mijn laatste zin heb ik even nagedach, feitelijk hoort het in het rijtje niet thuis. Het is bedoeld om te zeggen: met vooraf ontstane informatie. Ik vroeg mij af of het verwarrend kon zijn. Ja dus.
De voorbeelden van vouwend DNA en RNA verschillen wezenlijk van protein folding of deze foldamers. Het gaat namelijk om baseparing. Het stuk bij het Harvard filmpje: ‘Regions within those strands can spontaneously fold and bind to each other via short complementary base sequences in which As from one sequence specifically bind to Ts from another sequence, and Cs to Gs.’
Dit fenomeen is goed begrepen en inderdaad programmeerbaar. Maar het is totaal anders dan de aminozuur interacties binnen een eiwit, die veel subtieler zijn en minder goed voorspelbaar. Ja, in beide gevallen spreekt met van ‘vouwen’, maar de processen zijn totaal verschillend.
Zonder design: volgens jou defnitie kan geen enkel experiment daar dus aan voldoen. De bouwstenen zijn gemaak, inderdaad. Het lab ook, de reageerbuisjes idem dito. Maar reageerbuis noch lab noch bouwsteen is gemaakt met als doel te vouwen. Daar had niemand enig idee van. Otto gebruikte een groot aantal bouwstenen voor zijn experimenten zonder te weten wat ze zouden doen. De bouwstenen die interessante dingen deden eindigen in dit soort artikelen.
Rene, over verschillende vormen van vouwen, en hoe verschillend ze zijn, kun je discussiëren. Belangrijk punt: je gaat van een 1-D naar een 3-D structuur zonder menselijk ingrijpen.
Je schrijft “volgens jou defnitie kan geen enkel experiment daar dus aan voldoen. … Het lab ook, de reageerbuisjes …”
Dat is flauw. Je draait om het cruciale punt heen: als de onderzoekers in 6 stappen een buildingblock synthetiseren, dan suggereert dat dat die uitgangsstof in de natuur niet/nooit voorkomt. Het kan wel zijn dat die dan automatisch complexe 3-D structuren vormen, maar dat verschijnsel zul je nooit in de natuur zien, omdat de uitgangsstof nooit spontaan op en natuurlijke wijze ontstaat.
Het verschijnsel blijft interessant voor chemici en ingewijden, maar voor niet-chemici wordt het pas interessant als 1) de bouwstenen ook in de natuur gevormd kunnen worden, 2) de resulterende 3-D stof ook iets doet in plaats van alleen maar complex te wezen 🙂
@Gert, wordt vervolgd, zoals ik al schreef. NB: het synthetiseren van bouwstenen voor een experiment betekent niet dat de bouwstenen niet spontaan kunnen vormen. Ik heb daar geen idee van.
Maar die bouwstenen hoeven toch ook niet per se spontaan gevormd te zijn? Lokaal kan er voldoende energie beschikbaar zijn om reacties te laten verlopen die onder gemiddelde aardse omstandigheden niet spontaan zouden lopen, of te langzaam.
Eelco, met spontaan bedoel ik een natuurlijk proces zonder menselijk ingrijpen.
Dat zou ik dan een natuurlijk proces noemen – spontaan en niet-spontaan zijn duidelijk gedefinieerd in de scheikunde (en ook in de natuurkunde). Een natuurlijk proces kan spontaan of niet-spontaan (bij voldoende externe energie) verlopen.
Eelco, is goed. Let op waar het in deze discussie om gaat. Zie voorgaande comments.
Ik let op, Gert – daarom is het juist belangrijk dit helder te hebben, gezien deze discussie.
Eelco, Rene, wat ik bedoel is dat chemici in een reageerbuis iedere reactiestap kunnen optimaliseren door de omstandigheden zo gunstig mogelijk te maken (temperatuur, katalysatoren, pH, etc). Nu kan het heel goed dat in een synthese van 6 stappen de optimale omstandigheden per stap verschillen of zelfs onverenigbaar zijn. Of dat een latere tussenstof remmend werkt op een voorgaande stap. In het lab is dat allemaal geen probleem, maar zo’n synthese is in de natuur uiterst onwaarschijnlijk. Daarom vroeg ik aan Rene of de onderzoekers de aminozuur-nucleobase verbinding zelf hadden gesynthetiseerd (in 6 stappen) en of die stof ook onder natuurlijke omstandigheden zou kunnen ontstaan. In geval dat laatste zouden hun resultaten mogelijk relevant zijn als bijdrage aan de OoL problematiek. Of in ieder geval een inkijkje geven in de chemie ten tijde van de OoL.
Gert: “maar zo’n synthese is in de natuur uiterst onwaarschijnlijk”
Dan ga je er wel vanuit dat de omstandigheden in ‘de’ natuur niet zo verschillend zijn over plaats en tijd op Aarde en daarbuiten, en het lijkt me dat daar juist wel nogal wat variatie in zit. Het is niet voor niets dat biologen geïnteresseerd zijn in ‘black smokers’, bijvoorbeeld. Het mooie van onze planeet is toch vooral het enorme onderscheid in condities, zowel op land als in de oceanen.
Eelco: whishfull thinking, hand waving, vaagheid, aardige verhaaltjes, je gaat niet in op het kernprobleem. Ik wacht tot Rene met een antwoord komt.
Eh ???
Gert, ik zet vraagtekens bij jouw “kernprobleem” – ik ga daar juist wel op in.
@Gert, ik heb mijn antwoord hieronder al herhaaldelijk gegeven. Dit is geen onderzoek naar OoL op aarde, maar naar processen die een rol kunnen hebben gespeeld bij OoL.
Verder vind ik je opmerking over ‘handwaving’ niet gepast. Het is duidelijk dat op aarde in ruimte en tijd een groot aantal verschillende condities aanwezig is. Die zijn bij lange na nog niet allemaal onderzocht. Zie dit verslag van de startconferentie van het Origins Center.
Bijvoorbeeld dit stukje (p 2):
‘Each mineral species represents a chemical reaction’, explained Hazen. Given the surface area of clay minerals and average reaction times, Hazen calculated that 1054 chemical reactions could have occurred during the roughly 600 million years before the start of life on Earth. ‘This means that chance versus necessity is a false dichotomy.’ But, someone from the audience asked, doesn’t the origin of life need a chain of different reactions? Hazen agreed, but saw possible solutions: ‘For example, some minerals grow from other minerals.’
De charme van Gert is, dat hij de evolutietheorie aanhangt en toch kritisch blijft. Dat is een teken van kwaliteit. Zeer respectabel.
Kritisch zijn is inherent aan wetenschap. Het doet me denken aan de term “klimaatscepticus”; alsof klimaatwetenschappers die de AGW-consensus aahangen minder sceptisch of kritisch zouden zijn.
Het is prima om kritisch te zijn. Wat echter nogal eens gebeurd in dit soort discussies, is dat er een bovennatuurlijk alternatief wordt gepresenteerd. Daar is niks “kritisch” aan; dat is vervolgens weer de aloude god van de gaten.
Het is natuurlijk heel goed dat we dit soort processen beter leren begrijpen, maar als de huidige biochemie niet toereikend zou zijn, dan ben ik benieuwd naar eventuele alternatieven.
@eppie:
1) in de wetenschap ben je niet een ‘aanhanger’ van een bepaalde theorie: zo werkt wetenschap niet
2) we hebben het hier over klimaatwetenschappen, niet evolutiebiologie
3) kritisch zijn is inherent aan wetenschap bedrijven: dat geld voor zowel klimaatwetenschappen, evolutiebiologie, of astronomie, om maar een paar willekeurige wetenschappelijke vakgebieden te noemen
Eelco , Haushofer
Nog even tussen door nog een kritische noot:
https://www.newscientist.com/article/mg24032022-600-exclusive-grave-doubts-over-ligos-discovery-of-gravitational-waves/
Weten jullie of dit inmiddels opgelost is?
Eppie
“De charme van Gert is, dat hij de evolutietheorie aanhangt en toch kritisch blijft. Dat is een teken van kwaliteit. Zeer respectabel.”
Ik heb met Gert diverse stevige discussies gevoerd op zijn blog, maar met deze opmerkingen ben ik het helemaal eens!
En die kwaliteit gold/geldt? m.i ook voor zijn boekbesprekingen
Andre, ik neem de New Scientist niet serieus meer – beetje een sensatieblaadje aan het worden, helaas. Volgens mij zijn er een aantal nieuwe events waargenomen, dus hun sensatieverhaal lijkt me wat dun …
En nogmaals, Andre: je hangt als wetenschapper geen theorie aan – dat is niet hoe wetenschap werkt, maar wel bijvoorbeeld voetbal. Daar kun je een team aanhangen. Hup hup!
Ik heb nog geen bioloog ‘hup evolutie!’ horen roepen.
Eelco
Haushofer meent :
“Kritisch zijn is inherent aan wetenschap”
Deze groep is kritisch ….
The misgivings of Jackson’s group, based at the Niels Bohr Institute in Copenhagen, Denmark, began with this press conference.
The Danish team wrote up their research and posted it online. After receiving no response from the LIGO collaboration, they submitted it to the Journal of Cosmology and Astroparticle Physics. The journal’s editor, Viatcheslav Mukhanov of the Ludwig Maximilian University in Munich, Germany, is a world-renowned cosmologist. The editorial and advisory boards include top physicists such as Martin Rees from the University of Cambridge, Joanna Dunkley at the University of Oxford and Andrei Linde of Stanford University in California.
Het lijkt mij dat deze Deense groep een normale wetenschappelijke weg bewandeld heeft. Op zijn minst verwacht je dan toch enige reactie van de LIGO groep?
Maar als het je niet bekend is is dat niet erg. Maar om het af te doen als een sensatie verhaal lijkt mij niet de houding van een kritische wetenschapper
@ Andre: ik wil hier nog wel op ingaan, maar zal het hier verder wel bij laten, want dit onderwerp is hier verder offtopic.
Ja, er zijn natuurlijk misstanden in de wetenschap. Wetenschap is mensenwerk. Maar als je kijkt naar de ongelofelijke ontwikkelingen van de afgelopen eeuwen, dan moet je wel concluderen: de wetenschappelijke methode werkt. En als een tierelier.
Natuurlijk zijn er misstanden. In mijn eigen vakgebied kan ik er ook wel een paar opnoemen. Maar specifiek over die Deense groep die LIGO in twijfel trekt: de ontwikkeling daarvan kun je hier lezen,
https://www.physicsforums.com/threads/ligo-was-it-all-just-noise.917785/
Een ander artikel hierover kun je hier lezen,
https://arstechnica.com/science/2018/10/danish-physicists-claim-to-cast-doubt-on-detection-of-gravitational-waves/
(van Ouellette, de vrouw van Sean Carroll). Ik ken de zaak niet in detail, maar er is zover ik zie genoeg communicatie geweest tussen LIGO en het Niels Bohr instituut, hoewel LIGO er wel om bekend staat niet bepaald scheutig te zijn met hun data. Wat het artikel ook opmerkt, zijn de signalen die na de BH-merger zijn gevonden. Het lijkt mij bijzonder sterk dat die signalen allemaal stuk voor stuk ook ruis zouden zijn, maar nogmaals: ik ben verre van expert en dit is een buitengewoon specialistisch stuk data-analyse. Daarbij is er door Perimeter een tijd geleden een onafhankelijk paper geschreven over de LIGO-resultaten met de data, en daarin wordt de bevindingen van LIGO ondersteund en de twijfel van de Denen in twijfel getrokken:
https://arxiv.org/pdf/1711.00347
Ik zou mijn geld dus zeker zetten op de LIGO-resultaten, maar ben ook sterk voor een meer open houding als het gaat om data delen. Ik ken echter lang niet alle ins en outs omtrent de data, dus ik zal ongetwijfeld een hoop over het hoofd zien.
Mijn conclusie komt dan ook overeen met die van Eelco, dat New Scientist nog wel es wat op de spektakeltoer schrijft.
Maar nogmaals, dit soort zaken komen voor. Dat doet echter niks af aan mijn (en Eelco’s) opmerkingen over wetenschap. Dat er zo nu en dan een kink in de kabel zit, lijkt me onvermijdelijk.
En over “Op zijn minst verwacht je dan toch enige reactie van de LIGO groep?” Die is er dus wel geweest, dus waar je vandaan haalt dat LIGO zich helemaal stil zou houden over deze kwestie (in tegendeel) is me niet duidelijk.
Maar zoals ik zei, het is hier verder offtopic 🙂
Andre, ik doe het niet af als een sensatieverhaal, ik doe New Scientist af als een sensatieblaadje. Dat is niet hetzelfde. Het laatste hoeft niet het eerste te impliceren, maar maakt me nou niet bepaald gelijk ongerust over de LIGO resultaten. Dan zou een ander blad daar iets over moeten publiceren.
Haushofer
Ik reageerde op Eelco die een kritische houding afdeed als sensatie zoeken .
Ik heb de indruk dat jij en Eelco vaak opmerkelijk verschillend in het vakgebied staan , maar uit de reacties van jullie beiden valt er naar mijn gevoel wel een enigszins evenwichtig plaatje te distilleren 🙂
Dank voor de informatie!!
Ik heb mij niet eerder gerealiseerd hoe diep het signaal nog in de ruis zit. Jo van den Brand deed het bij de presentatie van de eerste gegevens van Ligo voorkomen alsof je het signaal zo ongeveer zou kunnen horen als je oren maar gevoelig genoeg waren.
Hier (b)lijkt dat je wel heel wat aannames moet doen over het te verwachten signaal om het te kunnen detecteren.
Zoals Jennifer Ouelette schrijft
The blow (BICEP2) was crushing. The gravitational-wave community was sufficiently burned by the BICEP2 debacle that LIGO opted for extreme caution and secrecy—ironically a big part of the reason the collaboration is viewed with distrust in some quarters.
En die geheimzinnigheid maakt inderdaad achterdochtig. Ze gaan nu dus een artikel schrijven waar ze nauwkeurig uitleggen hoe ze aan hun resultaten komen, en dat is rijkelijk laat.
Vanzelfsprekend ben ik het er mee eens dat we grote sprongen voorwaarts gemaakt hebben met name in de natuurwetenschap. Maar fantastische meet apparatuur wil niet zeggen dat de theorieën over ontstaan van leven of het universum een juist beeld geven.
Andre: “Ik reageerde op Eelco die een kritische houding afdeed als sensatie zoeken .”
Dat deed ik geenszins!! Ik doe New Scientist af als sensatiezoekers, niet de Deense onderzoekers (een aantal daarvan zijn me bekend omdat ik zelf twee jaar in Kopenhagen heb gewerkt, bij de buren).
Kun je nalaten me te beschuldigen van dingen die ik niet doe?
Ik schreef hierboven al dat “kritisch zijn is inherent aan wetenschap bedrijven”.
Ik zie van jou geen kritische houding tegenover het New Scientist artikel. Het oorspronkelijke artikel van de groep van het Niels Bohr Instituut is heel wat voorzichtiger in hun conclusies dan wat New Scientist er van maakt.
Eelco
Ik had jouw reactie niet gezien voor ik de mijne plaatste.
New Scientist is misschien wat meer open voor een kritische houding? Dat is niet perse hetzelfde als sensatie zoeken.
Jij hebt, naar mijn gevoel, nog wel eens te reageren op een kritische houding als door een wesp gebeten.
Maar dat is mijn gevoel….
Haushofer
Wat betreft het contact tussen Ligo groep en de Deense groep is natuurlijk de vraag wanneer dat contact er was.
Volgens New Scientist pas na de publicatie in Journal of Cosmology and Astroparticle Physics
Nee Andre, het sensatie zoeken van New Scientist heeft niets met kritisch zijn te maken. Wetenschap is inherent kritisch, nogmaals, en dat geldt dus ook voor de serieuze tijdschriften. Je hebt blijkbaar geen idee hoe kritisch artikelen in Nature, Astrophysical Journal, MNRAS, etc. etc. kunnen zijn. Nogal!
Het kritische artikel waar het over gaat is dan ook gewoon geplaatst in een serieus tijdschrift (niet één van de meer bekenden, maar goed).
Dus dat New Scientist meer open voor een kritische houding zou zijn is niet waar. Ze zoeken meer sensatie dan anderen, dus zijn juist minder kritisch, naar mijn bescheiden mening. Meer een Telegraaf onder de wetenschap tijdschriften.
Ondertussen, mooi nieuws: 🙂
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/01/28/30-miljoen-euro-voor-bouw-grootste-radiotelescoop-a3651979
Een ander artikel over spontaan gevormde complexiteit wordt in de volgende link besproken:
https://www.sciencedaily.com/releases/2019/01/190124095112.htm
Karunakaran et al, 2018. Spontaneous Symmetry Breaking in the Formation of Supramolecular Polymers: Implications for the Origin of Biological Homochirality. Angewandte Chemie International Edition, 2019; 58 (5): 1453 DOI: 10.1002/anie.201812808
Gerdien
Boeiend! Ik heb het artikel via research gate opgevraagd , maar als jij het toevallig hebt houd ik mij aanbevolen
Eelco
Jij gaat niet voor mij bepalen of een blad de moeite waard is of niet. Zelfs in de telegraaf kan iets nuttigs staan. Als je 5 seconden naar het artikel gekeken had was duidelijk geweest dat het een redelijk serieus onderwerp was
Andre, als je niet kritisch wilt zijn moet je dat zelf weten, uiteraard. Ik heb naar het artikel gekeken, en het onderwerp zelf is natuurlijk serieus, maar het artikel is sensatiegericht.
Zie Haushofer’s reactie voor links naar serieuze artikelen over dit onderwerp, zoals dat van Green & Moffat (2018). Daar wordt serieus op de kritiek van Creswell et al. ingegaan. Standaard wetenschap.
Waarom ga jij er trouwens van uit dat ik niet eens naar het New Scientist artikel zou hebben gekeken? Dat heb ik uiteraard wel.
Andre, ik schreef eerder hierboven:
“Het oorspronkelijke artikel van de groep van het Niels Bohr Instituut is heel wat voorzichtiger in hun conclusies dan wat New Scientist er van maakt.”
Daaruit blijkt toch duidelijk dat ik zowel het New Scientist verhaal als de conclusie van het wetenschappelijk artikel zelf heb gelezen? Waarom dan zo’n misplaatste opmerking als “als je 5 seconden naar het artikel gekeken”?
Eelco
Deze discussie leidt tot niets . Waarom je zo heftig reageert ik heb geen idee.
Pas bij jouw 4e reactie op mijn vraag kom je met het verhaal dat je de Deense onderzoekers kent en dat het oorspronkelijke artikel genuanceerder was.
Daarvoor gaat alleen over jouw verachting voor New Scientist
In dit geval heeft Haushofer zonder zijwegen direct een voor mij zinvolle reacie geplaatst.
En dat waardeer ik!!
Andre, je ging ervan uit dat ik het New Scientist verhaal wel niet gelezen zou hebben. Dat is niet netjes.
En verder “veracht” ik New Scientist niet. Dat zijn jouw woorden, niet de mijne.
En zijwegen? Wat nu weer?
Oh, en Andre … Haushofer schreef ook dit:
“Mijn conclusie komt dan ook overeen met die van Eelco, dat New Scientist nog wel es wat op de spektakeltoer schrijft.
Maar nogmaals, dit soort zaken komen voor. Dat doet echter niks af aan mijn (en Eelco’s) opmerkingen over wetenschap. ”
Ik bewandelde geen zijwegen, maar gaf direct aan waar het probleem zat. Zeker omdat ons instituut ook bij dit onderzoek betrokken is (met persconferenties en al) ben ik echt wel op de hoogte wat er speelt, en was het eenvoudig te zien dat New Scientist weer eens op de spektakeltoer was (om meer tijdschriften te verkopen, zoals ze zelf toegeven, trouwens: ze vinden Nature en co ’te saai’), zoals Haushofer dat mooi omschrijft.
Eelco
Ik stelde eenvoudige een vraag naar aanleiding van een artikel in New Scientist dat zich baseerde op een normaal wetenschappelijk artikel en uitspraken van een respectabele onderzoekgroep
Na 8 reacties van jou nog geen begin van een antwoord gezien . Alleen jou mening dat omdat er daarna nog meer waarnemingen gedaan zijn ” hun sensatieverhaal” wat dun is .
Ik had maar één vraag , en met alle 8 reacties kan ik helaas …
niks