Een aantal weken geleden stond onderstaande recensie in het ND. Vandaag werd ik attent gemaakt op een recensie van hetzelfde boek in het Reformatorisch Dagblad door Gert van den Brink.
Van den Brink zet zicht nogal af tegen het boek, volgens mij op onterechte gronden. Ik vind De Waal bijzonder genuanceerd. Zijn werk roept vragen op die je niet zomaar terzijde kunt schuiven, juist omdat hij zijn conclusies voorzichtig trekt en goed onderbouwt.
Taede Smedes heeft een aantal kritiekpunten op Van den Brink in een blogpost verwerkt. Die punten spreken voor zichzelf en kan ik onderschrijven.
Dit leek mij een goede aanleiding de ND recensie op m’n eigen weblog te zetten, dus bij deze!
Een punt dat telkens weer terugkomt in discussies over een evolutionaire schepping is de vraag naar de dood voor de zondeval. Onlangs, tijdens een debat op de Evangelische Hogeschool, ging het daar ook weer over. Er zijn dan eigenlijk twee vragen: was er überhaupt dood voor de zondeval, aangezien de dood toch een straf voor de zonde is? En: hoe een goede God een verspillend proces van miljarden jaren vol dood en lijden gebruiken om een schepping te produceren die volgens Genesis ‘zeer goed’ was.
Hier valt een boel over te zeggen, al is het meer voer voor theologen dan voor biologen. Ik schrijf er nu toch een kort stukje over vanwege een artikel in het Reformatorisch Dagblad dat ik vandaag las. Het is van Dr. W. van Vlastuin, docent dogmatiek en apologetiek aan het Hersteld Hervormd Seminarie in Amsterdam.
Een klein onderzoekje bij bezoekers van het Boston Museum of Science laat zien dat ongeveer een op de dertien mensen een flexibele middenvoet heeft, net als de recent beschreven mens-achtige Australopithecus sediba. De menselijke voet is stijf, wat een goede afzet bij het lopen geeft.
Een flexibele middenvoet lijkt de loopprestatie niet te beïnvloeden, de meeste mensen die deze ‘diagnose’ kregen wisten het niet van zichzelf. Maar een flexibele voet is wel een stuk handiger voor klauterpartijen in een boom. Chimpansees en bonobo’s (illustratie) hebben zo’n flexibele voet. Maar ook het fossiel van A. Sediba toont deze flexibiliteit.
Voor het interpreteren van fossielen is het belangrijk te weten wat de natuurlijke variatie in bepaalde eigenschappen is. Daarom is het onderzoekje in Boston opgezet, zeggen de wetenschappers tegen de BBC. De resultaten van hun onderzoek zijn gepubliceerd in het American Journal of Physical Anthropology,
Op dit moment lees ik ‘The New Creationism‘ van Paul Garner. Dit boek beoogt een wetenschappelijk creationistisch model te beschrijven. Nu vraag ik creationisten al langer om zo’n model, en toen ik het boek onlangs tegenkwam tijdens een debat over schepping & evolutie én op de zomerleeslijst van Todd Wood heb ik het maar eens besteld bij Bol.com. Eerste keer dat ik daar iets kocht, volgens mij! Boeiend profiel zal ik er nu hebben.
Enfin, een recensie van dit boek volgt ongetwijfeld. Ik ben nu op ongeveer een derde, en ben net van kosmologie naar geologie overgestapt. Tot nu toe valt het niet mee. De toon is hier en daar niet onredelijk, maar er zit toch net iets teveel oude koek in dit model. Lees verder Creationistische modellen en oude koek→
Een boeiend bericht op de website van Nature, gisteren. Het DNA van drijvend blaasjeskruid (Utricularia gibba) blijkt voor 97 procent uit coderend DNA (genen dus) te bestaan. Ter vergelijking: het menselijk genoom bestaat voor ongeveer 2 procent uit genen.
Dit werpt een heel nieuw licht op de discussie over ‘junk’ DNA. Toen duidelijk werd dat een groot deel van het genoom van organismen niet codeert voor eiwitten, werd in eerste instantie aangenomen dat dit niet-coderende DNA geen functie had en dus ‘rommel’ was. Evolutionair wrakhout. De resten van duplicaties, virusinserties en mobiele elementen.
Onlangs kwam het Encode-onderzoek in het nieuws. Dit suggereerde een vorm van functie voor misschien wel 80 procent van het junk-DNA. Was het dan toch geen junk? Eerder waren er overigens al allerlei functionele eenheden in niet-coderend DNA gevonden. Er werden bijvoorbeeld kleine RNA moleculen afgelezen, die allerlei functies kunnen hebben. Lees verder De omgekeerde ui-test→
Een aantal weken geleden stond onderstaande recensie in het ND. Vandaag werd ik attent gemaakt op een recensie van hetzelfde boek in het Reformatorisch Dagblad door Gert van den Brink.
