Voor wie het gemist heeft (in dat geval, had je maar een abonnement op het ND moeten hebben), het Alfred Wallace archief staat sinds vorige week online. Gemaakt door dezelfde wetenschapshistoricus die het Darwin archief online zette. Wallace is die andere ontdekker van de evolutietheorie.
Wat er allemaal op staat? Geen idee, maar mooi dat het nu allemaal te zien is. Veel leesplezier!
Even een aankondiging, donderdag 4 oktober heeft het Groningse KennisCafé een leuk onderwerp: leven maken in het lab. Astronoom Marco Spaans belicht de astrobiologie, chemicus Sijbren Otto is zelf bezig om leven te maken in zijn lab en microbioloog Marnix Medema, die ook een jaar theologie heeft gestudeerd en betrokken is bij het ‘geloof en wetenschap’ debat zal de theologische kant belichten.
Kijk op de site van Studium Generale Groningen voor meer informatie. In dit filmpje legt Otto uit waar hij mee bezig is.
Beleefd aanbevelend!
(conflict of interest: ik zit in de redactie van het KennisCafé namens Science LinX)
Het is al weer even geleden dat ik aandacht heb besteed aan het Katholiek Nieuwsblad. Maar zojuist kwam ik via een tweet bij deze pagina aan, met als titel ‘Een stukje Darwin-debunking voor de zondagmorgen’.
Hierin schrijft Henk Rijkers over de plaatjes waarmee Ernst Haeckel zijn ‘biogenetische wet’ wilde bewijzen. U weet wel, al die embryo’s op een rijtje waarin een recapitulatie van de evolutie zou zijn te zien. Haeckel zat er naast, zoals al heel vaak is gemeld (zie bijvoorbeeld deel I van mijn bespreking van ‘Hoe bestaat het’ en deze pagina op Talk Origins).
Hier nog maar even een recensie van een poosje geleden. Aardig boek over synthetische biologie, deze week komt het ook aan bod in het videomagazine van de Rijksuniversiteit Groningen.
Arno Schrauwers en Bert Poolman: Synthetische biologie. De mens als schepper? Uitg .Veen Magazines, Diemen, 2011. 240 blz €42,50
Waar ligt de grens tussen levende en dode materie? Ooit was het vak biochemie bedoeld om levende materie te bestuderen. Maar gaandeweg bleek dat biologische moleculen net zo in elkaar zaten als ‘gewone’ moleculen. Anders gezegd: wanneer je het leven tot in z’n kleinste onderdelen demonteert, blijft er niets anders over dan dode materie. En biologische moleculen kon je met chemische methoden in het laboratorium maken.
Als je zo’n kop boven een stukje kunt bedenken, moet je het ook wel schrijven. Dit stuk gaat over ENCODE, een studie die anderhalve week geleden werd gepubliceerd in Nature. ENCODE gaat verder waar het humaan genoom project ophield: na het lezen van de menselijke DNA-code heeft ENCODE in kaart gebracht hoe DNA-elementen samenwerken om de expressie van genen in goede banen te leiden.
Eerst maar even een nieuwsbericht dat ik voor het ND tikte, maar dat door ruimtegebrek en door de nogal complexe materie de krant niet haalde. Het was dan ook een poging nogal complexe materie binnen een heel beperkte ruimte te beschrijven. Aangezien ik voor recycling ben, en de lezers van dit blog vermoedelijk meer achtergrondkennis hebben dan de gemiddelde ND-lezer, plaats ik het hieronder ter inleiding van de in de kop aangekondigde materie.
(NB: Net voordat ik dit stuk wilde plaatsen floepte de derde bijdrage van Marleen Roelofs over dit onderwerp binnen, waarin ze enkele van dezelfde thema’s bespreekt. Dus heb ik haar plaatje gepikt alvorens mijn tekst te plaatsen).