Een punt dat telkens weer terugkomt in discussies over een evolutionaire schepping is de vraag naar de dood voor de zondeval. Onlangs, tijdens een debat op de Evangelische Hogeschool, ging het daar ook weer over. Er zijn dan eigenlijk twee vragen: was er überhaupt dood voor de zondeval, aangezien de dood toch een straf voor de zonde is? En: hoe een goede God een verspillend proces van miljarden jaren vol dood en lijden gebruiken om een schepping te produceren die volgens Genesis ‘zeer goed’ was.
Hier valt een boel over te zeggen, al is het meer voer voor theologen dan voor biologen. Ik schrijf er nu toch een kort stukje over vanwege een artikel in het Reformatorisch Dagblad dat ik vandaag las. Het is van Dr. W. van Vlastuin, docent dogmatiek en apologetiek aan het Hersteld Hervormd Seminarie in Amsterdam.
De tweet van de week ging tot nu toe over Richard Dawkins. In het kader van fair play zou het goed zijn ook eens iemand anders onder de loep te nemen. En wie beter dan de tegenpool van Dawkins, Ken Ham van Answers in Genesis.
Ik heb even naar de twitteraccount van Ham gekeken, maar het enige dat hij doet is zijn nieuwe bijdragen aan de website van AiG aankondigen. Niets inhoudelijks. Gelukkig kwam ik een verwijzing tegen waar een stukje van Ham werd besproken. Een stukje waar ik heel erg boos van werd. Verdrietig ook een beetje. Ham moet nodig over de knie, want dit soort praat is echt stuitend.
Ik waarschuw de trouwe lezers van dit blog zonder kerkelijke achtergrond maar even, mijn kritiek op Ham is hier puur theologisch. Niet onbelangrijk, aangezien het hele wetenschappelijke wereldbeeld van AiG voortkomt uit hun theologische standpunt. Ik heb ook even gedacht om een serie te beginnen naar aanleiding van de ‘tien beste bewijzen voor een jonge aarde’, maar geologie is niet helemaal mijn ding, en anderen pakken dit beter op dan ik zou kunnen.
Ik had dit al eerder willen doen, kon de tijd & energie niet vrijmaken. Nu heb ik eigenlijk ook geen tijd, maar aangezien de discussie over Todd Wood nu ook over Adam gaat, toch maar even een blogje.
In mijn boek ‘Gevormd uit Sterrenstof’ schets ik een scenario waarin zowel een ‘historische Adam’ als evolutie een plek geef. Deze Adam is niet de stamvader van alle mensen, maar een vertegenwoordiger van de mensheid, door God gekozen voor die rol. Net als God Abraham koos om zijn relatie met de mensen later vorm te geven.
De American Scientific Affiliation (ASA), een organisatie van christen-wetenschappers, heeft een serie artikelen online gezet die het thema schepping/evolutie behandelen. Het gaat zowel om natuurwetenschappelijke als theologische bijdragen.
Ik kwam hier terecht via berichten over een van de stukken, door John Schneider van Calvin College. Hij onderzoekt hoe een Oosterse visie (als in: Oosters orthodox christendom) wellicht een brug kan vormen tussen evolutie en Genesis. Lees verder Adam, evolutie en de Oosters orthodoxe visie→
In discussies over schepping en evolutie gaat het meestal niet alleen over de eerste hoofdstukken van Genesis. Bijna altijd is er wel iemand in de zaal die vraagt, hoe een christen die evolutie accepteert aankijkt tegen de uitspraken van Paulus over Jezus als ‘laatste Adam’.
Dit punt is belangrijk, want het is Paulus die een direct verband legt tussen Jezus en Adam. En je kunt Genesis misschien wegwuiven als niet centraal in de boodschap van het evangelie, maar Jezus is dat natuurlijk wel. Dit hete hangijzer is op de BioLogos website aangepakt door Pete Enns, stafmedewerker van BioLogos.