Ik had dit al eerder willen doen, kon de tijd & energie niet vrijmaken. Nu heb ik eigenlijk ook geen tijd, maar aangezien de discussie over Todd Wood nu ook over Adam gaat, toch maar even een blogje.
In mijn boek ‘Gevormd uit Sterrenstof’ schets ik een scenario waarin zowel een ‘historische Adam’ als evolutie een plek geef. Deze Adam is niet de stamvader van alle mensen, maar een vertegenwoordiger van de mensheid, door God gekozen voor die rol. Net als God Abraham koos om zijn relatie met de mensen later vorm te geven.
OK, dit is een provocerende kop die de lading vermoedelijk niet helemaal dekt, maar ja, je moet toch een beetje opvallen deze dagen. En toch. Todd Wood, naar mijn idee een zeer respectabele creationist, heeft al voordat het afgelopen vrijdag in Sciencestond, in het Answers Research Journal gezegd dat Australopithecus sediba nauw verwant is aan Homo sapiens.
Zijn baraminologische analyse liet zien dat A. sediba dicht bij H. sapiens staat en misschien wel Homo sediba zou moeten heten. Zo ver gaat Science niet, zij laten zien dat A. sediba kenmerken van moderne mensen heeft (‘De handen van een Homo’, kopte NRC Next zeer gevat). Lees verder Answers Research Journal verslaat Science→
Ik moet eerlijk bekennen dat ik altijd wat negatief voorgesorteerd sta (stond?) ten opzichten van evolutionaire psycholgie of sociobiologie. De eerste bron van dit ongemakkelijke gevoel was het idee dat ik toch zelf wel weet wat ik denk. Maar een EP’er gaat mij dan vertellen dat ik denk wat ik denk omdat mijn hersenen zijn aangepast op het Stenen Tijdperk. Daaraan gekoppeld benadert de EP de menselijke geest als een nogal eendimensionaal systeem, een hardwired feedback mechanisme. Ons gedrag is niet veel meer dan een kniepeesreflex.
Daarnaast vind ik veel EP experimenten nogal beperkt. Als bioloog weet je dat je uit in vitro experimenten niet te veel kunt afleiden over de in vivo situatie. De laboratoriumexperimenten van EP’ers lijken nogal eens kunstmatig. Wat zeggen die over de échte wereld, waar naast zorgvuldig geïsoleerde principes nog veel meer op je afkomt? Lees verder Stevige kritiek op evolutionaire psychologie→
Phil Senter, de man die creationisme aanpakt met behulp van creationistische technieken (zie hier en hier) heeft weer een artikel gepubliceerd. Deze keer gebruikt hij baraminologie om de dinosauriërs in te delen. Hij komt tot een indeling in 8 hoofdsoorten, volgens het creationisme zijn dat de geschapen soorten waar de overige dino’s van af stammen. En alleen die hoofdsoorten hoefden aanwezig te zijn in de Ark van Noach. De rest ontstond daarna.
Een boeiende bijdrage aan de conferentie Evolution 2011. Biologen van de University of Minnesota hebben met twee maanden selectiedruk een ‘meercellige gist’ laten evolueren uit gewone, eencellige gist. Ze stopten hun buisjes groeiende gist iedere dag kort in een centrifuge. Alles wat neersloeg, mocht verder, alles wat daarboven zweefde werd weggegooid.
Op die manier selecteer je voor de zwaarste gistcellen. En dat zijn de cellen waarbij de dochters, die normaal gesproken afsnoeren van de ouder, vast blijven zitten. Dus hadden ze na twee maanden gistcomplexen, die zich vermenigvuldigden door stukjes af te breken. Het leek er zelfs op dat door apoptose (geprogrammeerde celdood) een soort breuklijn ontstond, waardoor het gistcomplex zich kon delen.
Ik had dit al eerder willen doen, kon de tijd & energie niet vrijmaken. Nu heb ik eigenlijk ook geen tijd, maar aangezien de discussie over Todd Wood nu ook over Adam gaat, toch maar even een blogje.
OK, dit is een provocerende kop die de lading vermoedelijk niet helemaal dekt, maar ja, je moet toch een beetje opvallen deze dagen. En toch. Todd Wood, naar mijn idee een zeer respectabele creationist, heeft al voordat het afgelopen vrijdag in 
Ik moet eerlijk bekennen dat ik altijd wat negatief voorgesorteerd sta (stond?) ten opzichten van evolutionaire psycholgie of sociobiologie. De eerste bron van dit ongemakkelijke gevoel was het idee dat ik toch zelf wel weet wat ik denk. Maar een EP’er gaat mij dan vertellen dat ik denk wat ik denk omdat mijn hersenen zijn aangepast op het Stenen Tijdperk. Daaraan gekoppeld benadert de EP de menselijke geest als een nogal eendimensionaal systeem, een hardwired feedback mechanisme. Ons gedrag is niet veel meer dan een kniepeesreflex.
Phil Senter, de man die creationisme aanpakt met behulp van creationistische technieken (zie 
Een boeiende bijdrage aan de conferentie Evolution 2011. Biologen van de University of Minnesota hebben met twee maanden selectiedruk een ‘meercellige gist’