Er is een nieuwe website over evolutie, over convergente evolutie om precies te zijn: het ‘Map of Life’ project. Je spreekt van convergente evolutie wanneer een bepaalde eigenschap of een orgaan twee of meer keer onafhankelijk is ontstaan. Het ‘cameraoog’, zoals de mens dat heeft, schijnt een keer of acht onafhankelijk te zijn ontstaan (zeg ik uit m’n hoofd). Behalve mensen hebben bijvoorbeeld ook octopussen een cameraoog.
De man achter de nieuwe site is Simon Conway Morris, van de universiteit van Cambridge. Conway Morris heeft een paar jaar geleden het boek ‘Hoe het leven de dingen regelt’ geschreven, waarin hij betoogt dat evolutie bepaalde, in grote lijnen voorspelbare, paden volgt. Gegeven het feit dat er licht is op onze planeet, mag je verwachten dat er ogen ontstaan. En omdat er zuurstof in de atmosfeer zit, krijg je hemaglobine om het te transporteren.
Een berichtje op de BBC website, vandaag. Een imam in Engeland heeft zich uitgesproken voor evolutie. Maar na dreigementen heeft hij zijn functie als voorganger bij het vrijdagsgebed neergelegd. Usama Hasan heeft in 2008 al in de Guardian geschreven dat evolutie best de manier kan zijn geweest waarlangs de mens is geschapen. Daarnaast heeft hij ook het dragen van hoofddoekjes een cultureel bepaald fenomeen genoemd.
Op 
Ik krijg het tijdschrift Nature al een poosje over de post – cadeautje omdat ik als panellid de opmaak wilde beoordelen. Het blad komt met wat vertraging, dus ik heb nu nog wat nummers uit januari op m’n bureau liggen.
Een van de vragen die het principe van natuurlijke selectie opwerpt, is hoe een eiwit van functie kan veranderen. Eiwitten zijn ten slotte fijn afgestelde instrumenten en wanneer je zo hier en daar aminozuren gaat vervangen, doen ze het niet meer. Dus hoe kan een eiwit dan evolueren?