Vandaag verscheen een nieuwsberichtje van mij in het Nederlands Dagblad. Onderzoekers hebben aan de hand van een misvormd kuitbeen van een dinosauriër vastgesteld dat het dier aan een kwaadaardige vorm van botkanker leed, osteosarcoom. Maar de reden om het bericht hier nog even toe te lichten zit in een bijzinnetje uit het persbericht.
In de discussies over ‘zondvloedgeologie’ klinkt nogal eens het verwijt aan ‘gewone’ geologen dat zij niet openstaan voor een wereldwijde ramp als de zondvloed. De praktijk is dat de geologen geen sporen zien van zo’n wereld. Kunnen ze dat dan zien? Jawel.
Een mooi voorbeeld hiervan is de inslag die 66 miljoen jaar geleden een einde maakte aan het tijdperk van de dinosauriërs. Wereldwijd werd op de grens van Krijt en Tertiair een dun laagje met iridium erin gevonden. Iridium vind je doorgaans niet op aarde, het is afkomstig van ingeslagen meteorieten. Zou dat laagje duiden op een hele grote inslag? Voor die hypothese van de Nederlandse onderzoeker Jan Smit (die hoog in de top-tien van minst zichtbare boegbeelden van de Nederlandse wetenschap staat), en diens Amerikaanse collega’s Luis en Walter Alvarez is steeds meer bewijs gevonden.
Nu is er een opvallende vondst van fossielen van vissen en andere dieren die door een tsunami die volgde op de inslag zijn omgekomen en snel bedekt met sediment. Lees even dit mooie verhaal van Maarten Keulemans. Duidelijk herkenbare sporen van een grote catastrofe.
Juist de vondst van deze sporen is een sterk argument tegen een wereldwijde zondvloed: immers, die zou vergelijkbare sporen moeten achterlaten die nog duidelijker zouden moeten zijn. Maar ze zijn er niet.
Zie ook dit persbericht.
Mary Schweitzer strikes again. Een aantal jaren geleden meldde zij collageen te hebben gevonden in een 80 miljoen jaar oud fossiel van een Hadrosaurus. Niet iedereen was overtuigd door die vondst, dus deed ze het nog maar eens over. Deze keer is het fossiel opgegraven met als doel om er eiwitten uit te isoleren, dus nam zij tal van voorzorgsmaatregelen om contaminatie te voorkomen. Lees verder Mary Schweitzer herhaalt Hadrosaurus-onderzoek
Bij discussies over evolutie komen bijna altijd ’tussenvormen’ aan bod, fossielen die transities van de ene naar de andere site moeten aangeven. Nu beschrijft de evolutionaire literatuur nogal wat tussenvormen, zoals diverse stappen in de transitie van vis naar vierpotig landdier, of van landzoogdier naar zeezoogdier. Daar staat tegenover dat binnen het jonge aarde creationisten juist wordt gezegd dat er geen tussenvormen zijn.
Nu gaan de discussies vaak over specifieke fossielen – kan Tiktaalik een tussenvorm zijn als er (mogelijk) oudere pootafdrukken zijn gevonden? En binnen de menselijke evolutie wordt bijvoorbeeld ‘Lucy’ (Australopithecus) door sommigen ‘gewoon een aap’ genoemd, en andere mensachtigen ‘gewoon een mens’. Lees verder Een vraag voor creationisten
Mooi filmpje, van Stated Clearly (die meer mooie filmpjes hebben gemaakt)!