Deze keer heb ik eerst gekeken, en mijn recensie van het boek ‘Religion and science in context. A guide to the debate’ uit het ND van 3 juli staat geheel online, onder de kop ‘Tien geboden voor goed debat‘.
Dit boek is geschreven door Willem Drees, natuurkundige en theoloog, werkzaam aan de Universiteit van Leiden en al jaren actief op het terrein van geloof & wetenschap. Een pittig boek, zeker voor een niet-theoloog zoals ik. De recensie is kritisch, maar ja, dat zijn mijn recensies wel vaker. Mijn belangrijkste punt is dat naar mijn idee het geloof-wetenschap debat niet te veralgemeniseren is. Alleen wanneer het gaat tussen wetenschap en een specifiek geloof, dat bovendien bepaalde waarheidsclaims doet, is er sprake van een debat. Lees verder ‘Religion and science in context’→
Deze recensie verscheen ruim een week geleden in het Nederlands Dagblad. Hier de complete recensie-tekst van een boek dat een echte aanrader is! (Op de ND-site is die nl. niet beschikbaar.)De tekst is ook te vinden op de ND-website.
Een glazen bol, voor tweederde gevuld met zeewater, wat grind en een takje dood koraal. In de bol leven groenwieren en pekelkreeftjes, zonder dat je erbij kunt. Dit is de ‘Ecosphere®’, een mini-ecosysteem dat zichzelf met alleen wat licht van buiten in stand kan houden. Het licht laat de wieren groeien, de kreeftjes eten het wier en sluiten de kringloop door met hun poep en dode lichaampjes de bol te bemesten. Het proces stopt pas wanneer de kreeftjes zich om een of andere reden niet meer voortplanten, wat volgens de leverancier wel acht jaar kan duren.
De aarde is ook een ecosysteem, en dan heel wat complexer dan de glazen Ecosphere. Het aantal soorten is alleen te schatten, de onderlinge relaties onnoemelijk veel ingewikkelder. Bioloog en schrijver Menno Schilthuizen laat dat zien in een prachtig geschreven boek. Schilthuizen is wetenschapper (gespecialiseerd in insecten), onderzoeker bij museum Naturalis in Leiden, hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen en wetenschapsjournalist. Lees verder Waarom zijn er zoveel soorten?→
Nog een tussendoortje. Ik kwam net twee berichten tegen die allebei gaan over het ‘letterlijk’ lezen van de Bijbel. Bij Answers in Genesis staat een kort stukje over Genesis 1:15, onde de kop: ‘Does the Moon Really Give Light?’. De auteur neemt de hele Bijbel letterlijk, maar weet ook dat de maan geen licht geeft. Dus wat zegt hij? De maan geeft wel degelijk licht aan de aarde (vs 1:15), want de maan reflecteert zonlicht. De methode van licht geven is niet belangrijk, het gaat om het eindresultaat.
Dat is een prachtig stukje exegetische hersengymnastiek, maar het levert ook een probleem op. Want als je doorleest naar vers 16, dan staat daar dat God twee ‘lampen’ (lights) maakte, het grote en het kleine licht. Er staat niet twee ‘lichtgevers voor de aarde’, nee, twee lampen. En als er staat lamp/licht, dan verwacht je ook een lamp/licht, dus iets dat licht geeft en niet een spiegel. Voor ‘spiegel’ kent de Bijbel prima woorden.
(Update 21/5: mijn opinie stuk staat op de site van het ND, zie link hieronder. Link naar Science is bijgewerkt, nieuwe links worden onderaan toegevoegd.)
Hij had het al een tijdje aangekondigd en de vingeroefeningen waren al gepubliceerd. Craig Venter heeft een kunstmatig genoom gemaakt en dat in een bacterie gestopt. Het artikel verschijnt vrijdag 21 mei in Science. (NB: ik tik dit stuk voor het verlopen van het embargo, dus ik kan niet direct alle links in dit stuk zetten, die heb ik nog niet.) De hamvraag: is dit nu synthetisch leven? Daarover heb ik voor vrijdag een stuk geschreven dat te vinden is op de site van het Nederlands Dagblad.
Even kort wat Venter gedaan heeft: hij haalde uit een database de genoom-beschrijving van Mycoplasma mycoides. Dat zijn dik een miljoen A’s, T’s, G’s en C’s. Die maakte hij vervolgens met behulp van een DNA-assemblage machine. Zo’n apparaat kan alleen stukjes van een paar duizend basen synthetiseren, dus er waren een paar tussenstappen in gist nodig om de korte fragmenten aan elkaar te knutselen. Technisch gezien is dit absoluut een hoogstandje!
Vervolgens haalde Venter het DNA uit een Mycoplasma capricolum cel, en plaatste er zijn eigen synthetische bacterie-chromosoom in. En lo and behold, het ding kwam tot leven en gedroeg zich als een M. mycoides.
Ooit meenden biologen dat zo’n 96 procent van ons DNA bestaat uit niet-functionele ‘junk’. Rotzooi-DNA. De laatste jaren kwamen er aanwijzingen dat er toch meer aan de hand was: junk-DNA zou wel degelijk een functie hebben. Dat past in het straatje van creationisten, die dit zien als een bewijs van goed ontwerp van het DNA.
Maar nu is er een studie verschenen die in ieder geval een deel van het bewijs voor functionaliteit van het ‘junk-DNA’ weer ontkracht. Ik moet bekennen dat ik dit artikel nog niet helemaal goed kan interpreteren, ik heb nog wat vragen uitstaan, maar bij Panda’s Thumb is er al een blog over geschreven. Met veel tromgeroffel wordt functioneel junk-DNA als argument voor creationisten ten grave gedragen. Als gezegd, ik kan de implicaties nog niet helemaal inschatten. Wordt vervolgd, ongetwijfeld…
Deze keer heb ik eerst gekeken, en mijn recensie van het boek ‘Religion and science in context. A guide to the debate’ uit het ND van 3 juli staat geheel online, onder de kop ‘Tien geboden voor goed debat‘.
Deze recensie verscheen ruim een week geleden in het Nederlands Dagblad. 
Nog een tussendoortje. Ik kwam net twee berichten tegen die allebei gaan over het ‘letterlijk’ lezen van de Bijbel. Bij Answers in Genesis staat een 
Ooit meenden biologen dat zo’n 96 procent van ons DNA bestaat uit niet-functionele ‘junk’. Rotzooi-DNA. De laatste jaren kwamen er aanwijzingen dat er toch meer aan de hand was: junk-DNA zou wel degelijk een functie hebben. Dat past in het straatje van